11/08 Dag 13: Las Vegas–Zion

Het was een verschrikkelijk hete nacht in de camper. We lasten meerdere keren een aircopauze in om een beetje af te koelen, maar het hielp weinig. Om 07:00 uur gingen we maar ontbijten, want slapen lukte toch niet meer..
Tijdens het ontbijt skypten we met neefje Marc en werkte ik het weblog bij. Daarna was het tijd om weg te gaan uit Las Vegas. Het is een leuke, en vooral warme stad. Hopelijk gaan we nu naar plekken waar het iets koeler is.
We zetten de klok alvast een uur vooruit en om 09:15 uur (Mountain Time) vertrokken we richting Zion. We gingen niet in één keer naar Zion rijden, we maakten eerst een tussenstop bij de Valley of Fire. Via Lake Mead Boulevard rijden we Lake Mead National Recreation Area binnen. Op een nieuw geasfalteerde weg waar bijna niemand rijdt, hebben we af en toe mooi uitzicht over Lake Mead.

Voorbij Lake Mead slaan we linksaf naar de Valley of Fire. De rode rotsen zie je vanuit de verte al aankomen.

Bij binnenkomst betalen we de 10 dollar fee en lopen we de eerste trail naar de Elephant Rock. Later bleek dat je ook gewoon langs de weg naar ‘de olifant’ kon lopen, maar dat willen ze hier blijkbaar niet. Om 11:00 uur is het hier al flink heet en snel lopen we weer terug naar de camper.

Onze volgende stop was het visitor center. Het is hier heerlijk koel en we kijken er op ons gemakje rond. Vanuit het raam spotten we dit beestje dat helemaal plat op de grond ligt. Het is een soort eekhoorn, maar dan kleiner. Super schattig!

Vlakbij het Visitors Center was nog een kleine trail, Mouse’s Tank Trail, van 0,8 mijl. Het pad bracht je langs allerlei prehistorische tekeningen getekend op de rotsen in de Valley of Fire. Hartstikke mooi, maar het was eigenlijk té warm om te wandelen. Zo snel als we konden waren we dan weer terug in de camper en gingen we op weg naar Zion.


Vanaf de Valley of Fire was het nog zo’n drie uur rijden naar Zion. We reden weer op een lange rechte weg en kwamen weinig dorpjes tegen. In St. George maakten we een tussenstop bij de McDonalds. Ik zette het weblog online en we namen wat smoothies.
Toen we eenmaal de snelweg af waren, werd het landschap weer mooier. De bergen werden hoger en roder van kleur. Wat ook wel grappig is, is dat de weg vlakbij Zion een rood-achtige kleur heeft.


We kwamen rond 16:45 uur het park binnen via de zuid ingang en reden gelijk naar onze camping, Watchman Campground. We hadden een trage rij bij het inchecken, maar gelukkig werd je in de rij al geholpen. Izaak, wat vermoeid door het rijden, dacht  dat hij in Frankrijk aan was gekomen. Op de vraag van de ranger of hij ‘Isaac Baker’ is, antwoordde hij met de legendarische woorden: “Oui, c’est moi!” Al die jaren Frankrijk hebben eindelijk z’n vruchten afgeworpen! Lachend reden we door naar ons plekje. We staan op B-50, een grote plek aan de rivier.

We checkten gelijk de rivier uit. Deze was niet zo koud als in Yosemite en we konden lekker met de opblaasband in de rivier dobberen.

Het avondeten werd geterroriseerd door wespen. Er zat niet anders op dan binnen eten. We hadden nog net een gezellige foto kunnen maken voordat de wespen kwamen.

’s Avonds was er op de camping een presentatie door een ranger over sterren. Izaak en ik gingen daar even kijken, maar het stelde niet veel voor. Ze bleef aan één stuk door kakelen over verschillende sterrenbeelden en dat werd al snel saai. In het donker probeerden we de camper terug te vinden en om 22:00 uur gingen we slapen.